Czym jest areszt tymczasowy?
Areszt tymczasowy to okres, w którym podejrzany jest przetrzymywany przed rozpatrzeniem jego sprawy przez sąd.
Areszt tymczasowy składa się z różnych etapów, podczas których za każdym razem należy sprawdzić, czy istnieją wystarczające podejrzenia i podstawy do dalszego przetrzymywania podejrzanego. Na każdym etapie aresztu tymczasowego ocena jest dokonywana przez inną osobę/instytucję i obowiązują inne wymagania dotyczące stosowania aresztu tymczasowego.
Wymagania dotyczące utrzymania aresztu tymczasowego stają się coraz bardziej rygorystyczne im dłużej dana osoba przebywa w areszcie, a osoba/instytucja oceniająca areszt tymczasowy staje się coraz bardziej znacząca.
Jakie formy aresztu tymczasowego istnieją?
Zanim będzie można zastosować areszt tymczasowy, podejrzany musi zostać najpierw zatrzymany. Każdy funkcjonariusz organów ścigania może zatrzymać podejrzanego.
Areszt tymczasowy zaczyna się od zatrzymania w celu przeprowadzenia dochodzenia, do niedawna było to zatrzymanie w celu przesłuchania. Ta faza trwa maksymalnie 6 godzin w przypadku czynu, za który nie jest dozwolone tymczasowe aresztowanie (oznacza to, że musi istnieć przypadek tymczasowego aresztowania: więcej informacji na ten temat można znaleźć w następnym punkcie) i 9 godzin w przypadku czynu, za który dozwolone jest tymczasowe aresztowanie. Godziny między 0:00 a 9:00 nie są wliczane do okresu 9 lub odpowiednio 6 godzin. Zatrzymanie w celu dochodzenia może być zarządzone przez (zastępcę) prokuratora.
Po zatrzymaniu w celu dochodzenia prokurator może nakazać zatrzymanie podejrzanego. Okres zatrzymania trwa 3 dni i w przypadku skrajnej konieczności może zostać przedłużony o 3 dni. W imieniu prokuratora nakaz zatrzymania lub jego przedłużenie może również podpisać zastępca prokuratora.
W ciągu 3 dni i 18 godzin od zatrzymania podejrzany musi zostać doprowadzony przed sędziego w celu sprawdzenia legalności zatrzymania. Ta kontrola legalności odbywa się przed sędzią śledczym.
Zatrzymanie może nastąpić tylko w przypadku przestępstwa, za które dozwolone jest tymczasowe aresztowanie. Więcej na ten temat poniżej.
Po zatrzymaniu areszt tymczasowy może zostać przedłużony o 14 dni przez sędziego śledczego na wniosek prokuratora. Ta faza nazywa się aresztem i jest również pierwszą fazą tymczasowego aresztowania.
Ostatnią fazą aresztu tymczasowego jest areszt śledczy. Jest on zarządzany na wniosek prokuratora przez izbę sądu i trwa maksymalnie 90 dni. Ten termin nie jest jednak ustalony, a jeśli sąd chce ocenić areszt tymczasowy wcześniej niż w ciągu 90 dni, może zarządzić areszt śledczy na krótszy okres. Oprócz aresztu śledczego izba sądu może również – jeśli podejrzany jest na wolności – zarządzić aresztowanie podejrzanego. Może to nastąpić na przykład, jeśli podejrzany nigdy nie był zatrzymany lub jeśli podejrzany został wcześniej zwolniony, a izba sądu uważa, że podejrzany powinien ponownie zostać zatrzymany. Dla aresztowania, podobnie jak w przypadku aresztu śledczego, obowiązuje zasada, że może być ono zarządzone na okres maksymalnie 90 dni, a termin ten może zostać skrócony przez sąd.
Łącznie podejrzany może więc pozostać w areszcie tymczasowym przez 18 godzin + 3 dni + (w przypadku przedłużenia zatrzymania +3 dni) + 14 dni + 90 dni = 107 (lub 110) dni i 18 godzin. Jeśli po tym czasie sprawa karna nadal nie jest gotowa do merytorycznego rozpatrzenia, zostanie zaplanowana rozprawa pro forma. Podczas rozprawy pro forma sąd ponownie decyduje o przedłużeniu okresu aresztu tymczasowego.
Jakie są wymagania dotyczące stosowania aresztu tymczasowego?
Różni się to w zależności od formy aresztu tymczasowego. Poniżej wyjaśnione zostaną wymagania i podstawy do zastosowania każdej formy.
Aby dokonać zatrzymania, musi istnieć podejrzany. Oznacza to, że musi istnieć uzasadnione podejrzenie, że dana osoba popełniła przestępstwo.
Zatrzymanie w celu dochodzenia jest zarządzane wobec podejrzanego, jeśli konieczne są środki w interesie śledztwa. Ponadto zatrzymanie w celu dochodzenia może być wykorzystane do przesłuchania, przygotowania przesłuchania, identyfikacji podejrzanego oraz do doręczenia powiadomień osobiście.
Zatrzymanie następuje w interesie śledztwa przeciwko podejrzanemu. Może również nastąpić w celu osobistego doręczenia podejrzanemu dokumentów dotyczących sprawy karnej. Ponadto zatrzymanie może nastąpić w celu zbadania możliwości i celowości złożenia wniosku o tymczasowe aresztowanie lub jego wydania.
Po zatrzymaniu, do kontynuacji aresztu tymczasowego stosuje się warunki tymczasowego aresztowania. Musi istnieć podstawa i przypadek. Oprócz przypadku i podstawy musi również istnieć silniejsze podejrzenie wobec podejrzanego niż uzasadnione podejrzenie, że popełnił przestępstwo. To silniejsze podejrzenie nazywane jest „„poważnymi zarzutami””.
Przypadki tymczasowego aresztowania są przede wszystkim istotne, ponieważ, jak już wspomniano, musi również istnieć przypadek tymczasowego aresztowania, zanim podejrzany może zostać zatrzymany.
Przypadek tymczasowego aresztowania istnieje zawsze, gdy za czyn, którego dotyczy podejrzenie, zgodnie z ustawowym opisem, przewidziana jest kara pozbawienia wolności na 4 lata lub więcej. Ponadto ustawa wymienia kilka innych konkretnych czynów. Tymczasowe aresztowanie może być również zastosowane, jeśli podejrzany nie ma stałego miejsca zamieszkania lub pobytu w Holandii i popełnił czyn zagrożony karą pozbawienia wolności.
Oprócz przypadku tymczasowego aresztowania musi istnieć (co najmniej) jedna podstawa do zastosowania tymczasowego aresztowania. Możliwe podstawy to:
- Ryzyko ucieczki;
- Dotyczy czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności na 12 lat lub więcej i mogłoby prowadzić do niepokojów społecznych, gdyby podejrzany został zwolniony (naruszenie porządku prawnego);
- Ryzyko powtórzenia czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności na 6 lat lub więcej, lub czynu, który może zagrozić zdrowiu lub bezpieczeństwu lub spowodować ogólne zagrożenie dla mienia (ryzyko recydywy);
- Wcześniejsze skazanie sprzed mniej niż 5 lat za groźby, napaść, kradzież, sprzeniewierzenie, oszustwo, zniszczenie mienia lub paserstwo;
- Dochodzenie, które policja musi jeszcze przeprowadzić, a które mogłoby zostać utrudnione lub uniemożliwione w przypadku zwolnienia podejrzanego.
W przypadku tymczasowego aresztowania obowiązuje również zasada antycypacji. Oznacza to, że nakaz tymczasowego aresztowania nie zostanie wydany, jeśli należy poważnie wziąć pod uwagę fakt, że podejrzanemu nie zostanie nałożona bezwarunkowa kara pozbawienia wolności ani środek pozbawienia wolności. Również jeśli spodziewana kara lub środek jest krótszy niż czas trwania nakazu tymczasowego aresztowania, nakaz ten nie zostanie wydany.
Gdzie odbywa się areszt tymczasowy?
W pierwszych fazach, do momentu aresztowania, podejrzany jest przetrzymywany na posterunku policji. Od momentu aresztowania podejrzany odbywa areszt tymczasowy w areszcie śledczym.
Jakie ograniczenia mogą zostać nałożone na podejrzanego podczas aresztu tymczasowego?
Podczas aresztu tymczasowego podejrzany może zasadniczo normalnie kontaktować się ze światem zewnętrznym. Jednak w interesie śledztwa można zdecydować, że na podejrzanego zostaną nałożone ograniczenia podczas aresztu tymczasowego. Może to obejmować ograniczenia dotyczące przyjmowania odwiedzin, rozmów telefonicznych i korespondencji. Zdarza się również, że podejrzany nie może czytać gazet ani oglądać telewizji. Podejrzany może jednak zawsze kontaktować się ze swoim adwokatem.
Co może zrobić adwokat podczas aresztu tymczasowego?
Niezwykle ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z wyspecjalizowanym adwokatem karnym, jeśli ty (lub ktoś ci bliski) zostanie umieszczony w areszcie tymczasowym. W momencie zatrzymania należy natychmiast poprosić o wyspecjalizowanego adwokata karnego. Szczególnie w tej pierwszej fazie niezwykle ważne jest, aby podczas przesłuchania policyjnego doradzał ci i asystował adwokat.
W momencie zatrzymania możesz zadzwonić pod numer 088-9336464 przez całą dobę. Możesz również podać nazwisko jednego z naszych adwokatów jako preferowanego adwokata, jeśli policja zapyta, którego adwokata mają dla ciebie wezwać. Zazwyczaj nie wiąże się to z żadnymi kosztami, a nasza rada brzmi zawsze: Sprawa karna? Nie bierz adwokata, weź adwokata karnego!
