TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI W MAASTRICHT

Sektor prawa karnego

Numer oskarżenia: 03/550823-09
Numer odwołania: 10/468

Postanowienie Sądu Rejonowego w Maastricht, jednego sędziego w sprawach karnych, w sprawie sprzeciwu na podstawie sekcji 7 ustawy o badaniu DNA osób skazanych z dnia...:

(pozwany), urodzony w (miejsce urodzenia) w dniu (data urodzenia) 1995 r.

(Pozwana) wskazała adres do doręczeń w niniejszej sprawie w Maastricht, w biurze swojego obrońcy, pana S. Weeninga.

1. Przebieg postępowania

Zawiadomienie o odwołaniu wpłynęło do sekretariatu sądu w dniu 21 lipca 2010 roku. (Pozwany) został wezwany do stawienia się na rozprawie w dniu 5 listopada 2010 roku. W tym dniu sąd przesłuchał (oskarżonego), obrońcę (oskarżonego) pana Weeninga oraz oskarżyciela publicznego. Wyrok został wydany w dniu dzisiejszym.

2. Fakty

Wyrokiem z dnia 11 marca 2010 r. (oskarżony) został skazany przez sąd dla nieletnich w Maastricht na prace społeczne w wymiarze 40 godzin lub, alternatywnie, na karę 20 dni pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby wynoszący dwa lata za otwarte popełnianie aktów przemocy wobec osób w związku.
Na polecenie prokuratora w Maastricht, materiał komórkowy został pobrany od (pozwanej) w dniu 7 lipca 2010 r. w celu określenia i przetworzenia jej profilu DNA w krajowym banku DNA.

3. Treść sprzeciwu

Sprzeciw dotyczy określenia i przetwarzania profilu DNA (podejrzanego) w krajowym banku DNA.

4. Ocena

4.1. Sąd jest właściwy do rozpoznania niniejszego wniosku, który został złożony w terminie, ponieważ wyrok skazujący (oskarżonego) prowadzący do pobrania materiału komórkowego został wydany przez ten sąd w pierwszej instancji.

4.2. Adwokat powołuje się na klauzulę wyjątkową zawartą w art. 2 ust. 1 lit. b) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Ustawa o badaniach DNA osób skazanych, zwana dalej Ustawą, i stanowi, że ustalanie i
przetwarzanie profilu DNA, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności towarzyszące przestępstwu
został popełniony, niewielki wyrok nałożony przez sąd dziecięcy i brak
ryzyko recydywy, nie jest zgodne z sensem i celem ustawy.
Na tej podstawie (pozwany) uważa, że jej sprzeciw powinien zostać uwzględniony i że sąd powinien nakazać, aby jej materiał komórkowy pobrany w dniu 7 lipca 2010 r. był
zniszczone.

4.3. Oskarżyciel publiczny wypowiedział się w przedmiocie niniejszej apelacji pod adresem
w formie pisemnej, której treść stanowi załącznik do niniejszej decyzji i która jest następująca
należy uznać za interkalowane.

4.4.1. Zgodnie z art. 2 ustawy, materiał komórkowy pobiera się od osoby skazanej i ustala jej profil DNA na polecenie prokuratora sądu, który wydał wyrok w pierwszej instancji. Zgodnie z tym artykułem wymagane jest, aby było to skazanie za przestępstwo określone w art. 67 § 1 k.k. Ponieważ (oskarżony) został skazany za naruszenie art. 141 kodeksu karnego, a przepis ten jest objęty art. 67 ust. 1 lit. a) kodeksu postępowania karnego, można przyjąć, że (oskarżony) jest objęty zakresem art. 2 ustawy.

4.4.2. Kwestią sporną jest to, czy (pozwany) może skutecznie powoływać się na klauzulę wyjątkową z
może powołać się na sekcję 2 ustawy, a mianowicie, czy uzasadnione jest założenie, że ustalenie
i przetwarzanie profilu DNA, biorąc pod uwagę charakter przestępstwa lub szczególny charakter przestępstwa.
okoliczności, w jakich przestępstwo zostało popełnione, nie będą mogły mieć znaczenia dla
zapobieganie, wykrywanie, ściganie i sądzenie przestępstw związanych z
skazany.

Zgodnie z historią legislacyjną kryterium "charakteru przestępstwa" odnosi się do przestępstw, w przypadku których testy DNA nie mogą przyczynić się do wykrycia. W tym przypadku tak nie jest. Kryterium "szczególnych okoliczności popełnienia przestępstwa" odnosi się do osoby skazanego. Ponieważ (oskarżony) nie kontaktował się wcześniej z policją i/lub organami sądowymi, dalsza ingerencja Rady ds. Opieki i Ochrony Dzieci nie jest wskazana, zgodnie z raportem rady z dnia 14 stycznia 2010 r., a (oskarżony) nie kontaktował się ponownie z policją i/lub organami sądowymi po udowodnionym przestępstwie, przy czym sąd wziął również pod uwagę, że (oskarżony) oświadczył na rozprawie, że nie ma już żadnych problemów w szkole, co znajduje potwierdzenie w raporcie rady, który podkreśla jednorazowy charakter wykolejenia (oskarżonego), sąd jest zdania, że w tym przypadku istnieją szczególne okoliczności, które uzasadniają powołanie się na klauzulę wyjątkową.

4.4.3. Odwołanie powinno zostać uwzględnione, a sąd nakaże funkcjonariuszowi
proszę nakazać wymiarowi sprawiedliwości natychmiastowe zniszczenie materiału komórkowego podejrzanego.

5. Decyzja

Uznaje sprzeciw za zasadny i nakazuje oskarżycielowi publicznemu zapewnienie natychmiastowego zniszczenia materiału komórkowego (oskarżonego).

Niniejsze orzeczenie zostało wydane przez R.P.J. Quaedackersa, sędziego, w obecności L. Berkersa, sekretarza, przy drzwiach zamkniętych w dniu 19 listopada 2010 r.

Oskarżeni w tej sprawie są wspierani przez: