LJN: BK0345, Rechtbank Maastricht , 03-702646-08
Data wydania decyzji: 15-10-2009
Data publikacji: 15-10-2009
Dziedzina prawa: prawo karne
Rodzaj postępowania: Pierwsza instancja - liczba mnoga
Wskazanie treści: Wyrok w sprawie Promis - wskazanie treści: Pan uniewinniony od zarzutu współudziału w handlu narkotykami

Fragment
TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI W MAASTRICHT

Sektor prawa karnego

numer postępowania: 03/702646-08

wyrok Izby Cywilnej z dnia 15 października 2009 r.

w sprawie karnej przeciwko

[pozwany],
urodzony w [dane urodzenia],
zamieszkały pod adresem [dane adresowe].

Obrońcą jest pan S. Weening, prawnik z Maastricht.
1 Badanie sprawy
Sprawa została rozpoznana merytorycznie na rozprawach w dniach 9 marca i 1 października 2009 r., na których prokurator,
Obrona i oskarżony wyrazili swoje poglądy.

2 Akt oskarżenia
Akt oskarżenia stanowi załącznik do niniejszego wyroku.
Podejrzenie, krótko i rzeczowo rzecz ujmując, polega na tym, że oskarżony:
Fakt 1: wraz z innymi osobami wwoził twarde narkotyki do Niderlandów i wywoził je z Niderlandów lub jest ich wspólnikiem.
było udostępnianie pomieszczeń do przechowywania i handlu twardymi narkotykami;
Fakt 2: sprzedawał twarde narkotyki wspólnie z innymi osobami lub był w to zamieszany, sprzedając lokale pod adresem
dostępne do przechowywania i handlu twardymi narkotykami;
Fakt 3: był członkiem organizacji przestępczej, której celem było wprowadzanie do Holandii i poza jej granice
(lub sprzedaż) twardych narkotyków;
Fakt 4: wyprany dochód z wynajmu pochodzący z przestępstwa;
Fakt 5: Sporządził fałszywe wnioski o kredyt hipoteczny i akty notarialne.

3 Ocena dowodów
3.1 Stanowisko oskarżyciela publicznego
Oskarżyciel publiczny nie uważa za prawnie i przekonująco udowodnione, że oskarżony wraz z innymi osobami był winny przywozu, wywozu i handlu twardymi narkotykami (przede wszystkim przestępstwa 1 i 2). Nie uważa również za udowodnione, że oskarżony był członkiem organizacji przestępczej zajmującej się handlem twardymi narkotykami (przestępstwo 3). Prokurator domagał się uniewinnienia oskarżonego od tego zarzutu.
Oskarżyciel publiczny uznaje za udowodnione, że oskarżony współdziałał w przywozie, wywozie i obrocie twardymi narkotykami, udostępniając w tym celu lokal. Jeśli oskarżony nie wiedział wcześniej o handlu narkotykami z jego lokalu, to w każdym razie świadomie narażał się na znaczne prawdopodobieństwo, że twarde narkotyki były sprzedawane z jego lokalu. Oskarżyciel publiczny wywnioskował to z podsłuchanych rozmów oraz sposobu i osób, którym oskarżony wynajmował swój lokal. Podejrzany posługiwał się przy tym dowodami osobistymi osób, których dowody osobiste okazały się zaginione lub skradzione. W ten sposób podejrzany dbał o to, aby jego administracja wyglądała na sprawną.
Oskarżyciel publiczny uważa również za udowodnione, że oskarżony był winny fałszerstwa (przestępstwo 5). Oskarżony podał niezgodnie z prawdą, że zakupione przez niego domy były przeznaczone do jego własnego zamieszkania, podczas gdy jego zamiarem było zawsze wynajęcie tych domów. Oskarżony podał również niezgodnie z prawdą, że nie miał żadnych innych zobowiązań finansowych i/lub że miał pewne zobowiązania finansowe.

cieszył się dochodem.
Dopuszczając się fałszerstw w odniesieniu do wniosków o kredyt hipoteczny i aktów notarialnych, oskarżony nabył własność kilku nieruchomości. Następnie oskarżony czerpał dochody z wynajmu, sprzedając te nieruchomości

Ponadto, według prokuratora, oskarżony czerpał dochody z wynajmu z handlu twardymi narkotykami. Oskarżony miał zatem dochód z wynajmu pochodzący z przestępstwa i był winny prania pieniędzy (przestępstwo 4).
3.2 Stanowisko obrony Obrońca zajął stanowisko, że oskarżony powinien zostać uniewinniony od wszystkich zarzutów. Według obrońcy nie ma dowodów na to, że oskarżony wiedział, mógł lub powinien był podejrzewać, że osoby wymienione w akcie oskarżenia lub inni najemcy wymienieni w aktach sprawy byli zaangażowani w przywóz, wywóz lub handel twardymi narkotykami. Nie ma również żadnych dowodów na to, że oskarżony udostępnił lokal osobom wymienionym w akcie oskarżenia.
Zdaniem obrońcy oskarżony był ostrożny w wynajmowaniu swojego lokalu. W konsekwencji oskarżony powinien zostać uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów 1-3.
Jeśli chodzi o przestępstwo 4, obrońca podniósł, że nie można udowodnić, że oskarżony był świadomy handlu (twardymi) narkotykami z jego lokalu. Z tego powodu nie doszło do prania dochodów z najmu pochodzących z przestępstw z ustawy opiumowej. Dochód oskarżonego z wynajmu nie pochodził również z przestępstwa fałszerstwa (przestępstwo 5). Podpisanie ofert kredytów hipotecznych lub aktów notarialnych nie stanowiło fałszerstwa w momencie podpisywania. Co najwyżej oskarżony był winny naruszenia umowy, ponieważ sam nie zajmował lokalu, ale go wynajmował. Obrońca podniósł również, że oferta kredytu hipotecznego nie może być utożsamiana z wnioskiem o kredyt hipoteczny, co zarzucono oskarżonemu. Oferty podpisane przez oskarżonego nie powinny być zatem brane pod uwagę.

3.3 Opinia sądu
Sąd uniewinni oskarżonego od zarzutów 1, 2 i 3 aktu oskarżenia. Poniżej znajdą Państwo wyjaśnienie, w jaki sposób sąd doszedł do takiego werdyktu. Następnie sąd omówi przestępstwa 4 i 5. Sąd uzna te przestępstwa za udowodnione.

3.3.1. Wprowadzenie
W ramach dochodzenia w sprawie importu, eksportu i handlu twardymi narkotykami prowadzonego przez
Partnerstwo podejrzanych przeprowadziło przeszukanie w dniu 14 stycznia 2008 r.
miało miejsce w mieszkaniu znajdującym się przy [M.street] 57 w Maastricht. Mieszkanie to jest własnością oskarżonego. Podczas przeszukania w mieszkaniu znaleziono dużą ilość twardych narkotyków. Znaleziono również przesyłki pocztowe na nazwisko [współoskarżonego 1]. Wyniki przeszukania wykazały, że
rezydencja przy [M.street] 57 była używana jako skrytka przez [współoskarżonego 1].
Dochodzenie policyjne ujawniło ponadto, że podejrzany był właścicielem nie tylko tej nieruchomości, ale także kilku innych. W odniesieniu do niektórych z tych rezydencji policja znalazła w XPOL raporty o naruszeniach ustawy opiumowej z 2005 roku. Dochodzenie skupiło się następnie na osobach wymienionych w akcie oskarżenia i na oskarżonym.

3.3.2. Wyrok sądu w sprawie zorganizowanego handlu twardymi narkotykami
Sąd uważa, że akta zawierają zgodne z prawem i przekonujące dowody na to, że [współoskarżony 1], wraz z innymi osobami, był winny wywozu i handlu twardymi narkotykami. Akta wskazują również, że istniała organizacja przestępcza, której [współoskarżony 1] był częścią. W opinii sądu celem tej organizacji był wywóz i/lub sprzedaż twardych narkotyków.
Oprócz [współpodejrzanego 1] organizacja ta obejmowała [współpodejrzanego 2], [współpodejrzanego 3], [współpodejrzanego 4], [współpodejrzanego 5] i [współpodejrzanego 6].
Sąd nie uważa za udowodnione, że istniał taki związek między organizacją [współpodejrzanego 1] i innych a [współpodejrzanym 7], [współpodejrzanym 8], [współpodejrzanym 9] i [współpodejrzanym 10] wymienionymi w akcie oskarżenia, że osoby te należy uznać za uczestników tej organizacji.
Następnie należy odpowiedzieć na pytanie, czy oskarżony był członkiem organizacji przestępczej [współpodejrzanego 1] i/lub czy istniało zorganizowane powiązanie między nim a [współpodejrzanym 7], [współpodejrzanym 8] i/lub [współpodejrzanym 10]. Jeśli chodzi o tę ostatnią kwestię, sąd uważa, że nie ma związku o charakterze prawnokarnym między oskarżonym a [współpodejrzanym 7], [współpodejrzanym 8] lub [współpodejrzanym 10].
10] nie zostało udowodnione. W opinii sądu ustalono jednak, że oskarżony otrzymał od [współoskarżonego 9] czynsz za wynajem dwóch domów położonych przy [N.straat] 18a i 24a w Maastricht. Policja znalazła środki odurzające w tych domach w dniu 23 kwietnia 2008 r., ale nie można ich powiązać z tymi domami.
z handlem twardymi narkotykami przez [współoskarżonego 9] lub inne osoby, ani z działalnością ww. organizacji przestępczej. W ocenie Sądu [współoskarżony 9] celowo posiadał znalezione twarde narkotyki, przy czym nie wykazano, aby oskarżony był tego w jakikolwiek sposób świadomy.

3.3.3. Kontakty oskarżonego z organizacją przestępczą [współpodejrzanego 1] w związku z lokalami [N.straat] 8a i 10a w Maastricht Z akt sprawy wynika, że organizacja [współpodejrzanego 1] korzystała z dwóch lokali, które nie należały do oskarżonego. Dochodzenie wykazało następnie, że członkowie organizacji potrzebowali w pewnym momencie nowych lokali. Sąd doszedł do wniosku, że [współoskarżony 1], jego brat [współoskarżony 2], [współoskarżony 3], [współoskarżony 4] i [współoskarżony 5] współpracowali, aby wynająć nowy lokal w celu kontynuowania handlu narkotykami. Rozmowy podsłuchowe i ruch wiadomości tekstowych wykazały, że oskarżony został poproszony o zrobienie tego. Oskarżony przyznał, że to jego można było usłyszeć na kilku podsłuchach. Oskarżony przyznał również, że kontaktował się osobiście i telefonicznie z [innym podejrzanym 4] w sprawie wynajmu jego rezydencji położonych przy [N.straat] 8a i 10a w Maastricht. Oczywiste jest, że oskarżony udostępnił te rezydencje [współoskarżonemu 4] do wynajęcia. Rezydencje przy [N.straat] 8a i 10a zostały przeszukane w dniu 23 kwietnia 2008 roku. Nie znaleziono w nich żadnych narkotyków. Akta nie zawierają również żadnych dowodów na handel twardymi narkotykami z tych lokali.

Oprócz opisanych powyżej kontaktów z [współpodejrzanym 4], oskarżony miał kontakt z [współpodejrzanym 1] i [współpodejrzanym 2]. Nie ustalono, aby kontakt ten dotyczył wynajmu [N.ulica] 8a i 10a. Według oskarżonego kontakt ten dotyczył rozliczenia szkody w nieruchomości przy [ul. M.57]. Sąd nie znalazł w aktach sprawy żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że to twierdzenie oskarżonego jest ewidentnie nieprawdziwe.

3.3.4. Badanie (innych) pomieszczeń i administracji oskarżonego
Następnie policja dokonała oględzin lokalu oskarżonego (innego) i jego administracji. Z ustaleń, opisanych w aktach sprawy oraz oświadczeń oskarżonego, złożonych podczas przesłuchania przez policję i na rozprawie, zdaniem sądu wyłania się następujący obraz.

Pozwany oświadczył, że nabył swoje nieruchomości w celu ich wynajmu. Podnajmował również dwie nieruchomości, które sam wynajmował. Krótko mówiąc, podejrzany chciał wykorzystać dochody z wynajmu do spłaty kredytów hipotecznych, a tym samym wykorzystać zgromadzony majątek w postaci nieruchomości, aby zapewnić sobie emeryturę. Według jego własnego rachunku, oskarżony zarabiał około 150 euro na podnajmowanej nieruchomości.
nieruchomości. W latach od 2005 r. oskarżony był kilkakrotnie konfrontowany z policją, która znajdowała w jego lokalu narkotyki. W okresie od 2003 r. do kwietnia 2008 r. pozwany zawarł wiele umów najmu i miał wielu najemców. Oskarżony twierdził, że kiedy zawierał umowy najmu, chciał osobiście zobaczyć najemcę, zawsze sprawdzając dowód tożsamości osoby podpisującej umowę najmu. Czy to
Najemca jednak wówczas faktycznie zajmował mieszkanie, czego oskarżony praktycznie nie sprawdzał. Oskarżony nie ingerował również w sposób korzystania z mieszkania, o ile nie pojawiały się żadne uciążliwości czy większe problemy. Co więcej, oskarżony zadowalał się płaceniem czynszu w gotówce, nie dbając o to, kto konkretnie za kogo płaci czynsz. Stwierdzono, że dokumentacja zawierała wiele nakładających się na siebie umów najmu. Ustalono również, że niektórzy kontrahenci wynajmowali kilka lokali w tym samym czasie. Podejrzany tłumaczył to tym, że nie prowadził odpowiedniej ewidencji tego, kiedy umowa faktycznie się zakończyła. Kilka osób, na których nazwiska znaleziono umowy, stwierdziło, że nigdy nie wynajmowały zakwaterowania od podejrzanego. Osoby te stwierdziły również, że ich dokumenty tożsamości zaginęły.
lub była. Inny świadek podał, że podpisała z oskarżonym umowę najmu na swoje nazwisko w imieniu kogoś innego i oskarżony o tym wiedział.

3.3.5. Wnioski Trybunału dotyczące faktów 1, 2 i 3
Sąd jest zdania, mając na uwadze to, o czym mowa w punkcie 3.3.4, że pozwany, jako wynajmujący
działał nieprofesjonalnie: jego zarządzanie czynszem było niechlujne i był obojętny na wykorzystanie
z jego lokalu, o ile mu to nie przeszkadzało i czynsz był płacony. Tym bardziej jest to jego wina
teraz, że oskarżony był wielokrotnie konfrontowany od 2005 r. z policją, która znajdowała narkotyki w jego organizmie.
lokale.
W tym zarzucie sąd nie bierze pod uwagę, że kilka osób stwierdziło, że nigdy nie słyszało o
pozwany miał wynająć. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy sąd nie
jednoznacznie ustalił, że oskarżony posługiwał się dokumentami tożsamości, o których wiedział
Że nie należały one do faktycznych najemców.

Sąd musi odpowiedzieć na pytanie, czy opisany powyżej sposób działania oskarżonego
wynajmował swoje lokale i prowadził dokumentację w tym zakresie, wiedząc, że narkotyki były częściej znajdowane w jego lokalach.
jego miejsca zamieszkania, uzasadniają wniosek, że oskarżony umyślnie (w jakimkolwiek wariancie) w celu
handel narkotykami przez organizację [współoskarżony 1] i in. udostępnił swoje pomieszczenia i zobowiązał się do
winnym zarzutów z pkt 1, 2 i 3.

Sąd stwierdza, że tak nie jest. W tym celu sąd rozważa następujące kwestie.

Przy udziale prokuratora i obrońcy sąd uznaje, że akta sprawy nie dostarczają żadnych poszlak
zawiera wniosek o winie oskarżonego w zakresie zarzutów z pkt 1 podstawowego, 2 podstawowego i 3 podstawowego. Nie sposób bowiem wykazać, że oskarżony w ścisłym i świadomym współdziałaniu z innymi osobami
był winny importu i/lub eksportu oraz handlu twardymi narkotykami. Nie ma również
udziału oskarżonego w opisanej wyżej organizacji przestępczej. Powyższe opisane w pkt 3.3.3.
kontaktów z członkami organizacji, nie może stanowić podstawy do takiego wniosku.

W odniesieniu do zarzutów współudziału w handlu narkotykami z pkt 1 i 2 wyroku alternatywnego
sąd uważa, co następuje.
Nie można ustalić, że oskarżony wiedział, że [współoskarżony 1], [współoskarżony 2] i [współoskarżony 4] byli zaangażowani w przestępstwo.
zaangażowany w handel narkotykami. W tym celu taśmy zawarte w pliku oferują
niewystarczające twarde poszlaki. Nie ma decydującego znaczenia fakt, że oskarżony wielokrotnie wskazywał w podsłuchach i wiadomościach tekstowych, że nie chce rozmawiać przez telefon.
Akta sprawy nie zawierają żadnych dowodów, na podstawie których można by czysto
Zamiar oskarżonego dotyczący handlu twardymi narkotykami przez [współoskarżonego 1] i in. oraz współudział w tym procederze.
W ocenie Sądu brak było również po stronie oskarżonego warunkowego zamiaru obrotu
twardych narkotyków przez [współoskarżonego 1] i na współudziale w tym procederze. Okoliczność, że oskarżony
działał nieprofesjonalnie i administracyjnie niechlujnie, wynajmując swoje lokale i znajdując
środków odurzających w jego lokalu w przeszłości, nie oznacza w tym przypadku, że oskarżony świadomie i celowo
świadomie zaakceptował znaczne ryzyko współudziału w handlu twardymi narkotykami poprzez
[współoskarżony 1] i in.

W świetle powyższego, brak jest prawnych i przekonujących dowodów na celowe udostępnianie
urządzanie mieszkań przez oskarżonego w celu przechowywania i/lub handlu narkotykami
Sąd uniewinnia zatem oskarżonego od zarzutów popełnienia przestępstw 1, 2 i 3.

3.3.6 Fakty 4 i 5
Ponieważ sąd uniewinni oskarżonego od zarzutów popełnienia przestępstw 1, 2 i 3, oskarżonemu nie można przypisać winy za to, że
wiedział, że dochód z wynajmu, który otrzymywał, pochodził z importu i/lub eksportu i/lub handlu
środków odurzających. Sąd uznaje jednak za prawnie i przekonująco udowodnione, że oskarżony uzyskiwał dochody z najmu
miał w swoim posiadaniu, podczas gdy wiedział, że pochodzą one z przestępstwa fałszerstwa. Proszę
Sąd zatem, dla jasności, najpierw ustali fakt 5 i ustali, że oskarżony fałszywie przedstawił
złożył wniosek o ustanowienie hipoteki. Następnie sąd stwierdzi, że pozwany przyznał się do winy
dokonane w celu wybielenia (fakt 4).

3.3.7. Fałszerstwo
Pozwany nabył kilka nieruchomości na własność w okresie od 25 marca 2003 r. do 13 marca 2003 r.
Sierpień 2004 r. W aktach znajdują się oferty kredytów hipotecznych, wnioski o kredyt hipoteczny,
akty hipoteczne, akty dostawy i inne pisma. Kilka pism zostało podpisanych przez oskarżonego.
Oskarżony zeznał na rozprawie, że celowo zataił fakt nabycia nieruchomości,
nie chcieli sami zajmować nieruchomości, ale chcieli je wynająć (z wyjątkiem nieruchomości w Veldwezelt w Belgii).
Aby nie wpaść w pułapkę, oskarżony za każdym razem celowo składał wnioski do różnych instytucji finansowych
ubiegał się o kredyty hipoteczne. Następnie pozwany podpisał kilka ofert kredytów hipotecznych. Z naruszeniem
z prawdą, oskarżony następnie również świadomie podpisywał akty notarialne, w których składał podpisy w różnych językach, w tym w języku angielskim.
zobowiązał się nie wynajmować ani nie korzystać z nieruchomości bez zezwolenia
na własny użytek.

Sąd podziela pogląd obrońcy, że należy dokonać rozróżnienia między
pisma "wniosek o kredyt hipoteczny" i "oferta kredytu hipotecznego". W aktach sprawy również wyraźnie widać te pisma
wyróżnione. Sąd zauważył, że chociaż pozwany podpisał oferty kredytów hipotecznych, w których
Pozwany oświadczył niezgodnie z prawdą lub ewentualnie niezgodnie z ogólnymi warunkami
że nieruchomość będzie wykorzystywana na własny użytek, ale oferty te należy pominąć
pozostać, ponieważ postawiono jedynie zarzut, że oskarżony był winny fałszerstwa z
dotyczące wniosków o kredyt hipoteczny i aktów notarialnych.
Jeśli chodzi o akty notarialne, sąd doszedł do wniosku, że również te pisma nie są
należy rozważyć, ponieważ sąd uważa, że akt oskarżenia nie jest wystarczająco
odzwierciedla fakt, że akty te zostały sporządzone przez notariuszy, a nie przez pozwanego. Ponadto
Sąd ustalił, że kilka aktów notarialnych zostało sporządzonych i podpisanych w miejscach innych niż Maastricht.
Ponieważ tylko Maastricht zostało oskarżone jako miejsce pieczy zastępczej, czyny te nie zostały uwzględnione w żadnym oświadczeniu dowodowym
można uwzględnić.
Sąd doszedł do wniosku, że oskarżony złożył jeden fałszywy wniosek o kredyt hipoteczny.
Dotyczy to wniosku "Wniosek o kredyt hipoteczny Optima" z dnia 13 sierpnia 2004 roku. Na piśmie tym stwierdza się
Zakup nieruchomości położonej przy [N.straat] 24 w Maastricht na własny użytek. Przez
podpisaniu w Maastricht w dniu 13 sierpnia 2004 r., oskarżony oświadczył, że wszystkie informacje przekazane
wypełnił zgodnie z prawdą, podczas gdy przed złożeniem tego podpisu zamierzał już kupić nieruchomość
zamierzał wynająć, co zdaniem sądu sugeruje, że fałszywie zmyślił to pismo.

3.3.8. Fakt prania 4
Pozwany, po podpisaniu opisanego wyżej wniosku o kredyt hipoteczny, nabył nieruchomość położoną przy ul.
[N.street] 24A w Maastricht uzyskał prawo własności. Ponadto, w celu zakupu
dom, po podpisaniu oferty uzyskał pożyczkę hipoteczną od [spółki O.].
Z różnych umów najmu znajdujących się w aktach pozwanego wynika, że pozwany
wynajmował tę nieruchomość w okresie objętym zarzutem. Nawet w dniu 23 kwietnia 2008 r. nieruchomość była nadal wynajmowana.
Oskarżony stwierdził, że [współoskarżony 9] zapłacił czynsz za nieruchomość w kwietniu 2008 roku.
Oskarżony czerpał zatem w okresie objętym zarzutem dochody z wynajmu nieruchomości na rzecz
[N.ulica] 24a, po tym jak wszedł w posiadanie tej nieruchomości, popełniając przestępstwo fałszerstwa w
uzyskał własność.
Ponieważ oskarżony świadomie1 złożył fałszywy wniosek o kredyt hipoteczny, na podstawie którego ostatecznie otrzymał
mógł nabyć nieruchomość, nie może być inaczej, niż że wiedział, iż dochód z wynajmu nieruchomości pochodzi z przestępstwa
pochodziły. Czyniąc to, oskarżony był winny prania pieniędzy. Nie zmienia to faktu, że
pożyczkodawca najwyraźniej nie przeprowadził dalszego dochodzenia w celu ustalenia, czy wniosek pozwanego do
wypełnił prawdę.
Oskarżony w okresie objętym zarzutem uzyskiwał przychody z najmu z większej liczby nieruchomości. Te
dochód z wynajmu pochodził z przestępstwa fałszerstwa w sposób podobny do
z wynajmu domu przy [N.street] 24a i w związku z tym zostały wyprane przez oskarżonego. Oskarżony ma
również w odniesieniu do tych nieruchomości sporządził i podpisał różne akty notarialne. We wszystkich tych
pism, oskarżony świadomie, niezgodnie z prawdą, spowodował, że zobowiązanie do zapisania nieruchomości na rzecz
na własny użytek lub nie wynajmować go bez zezwolenia.1 Są to
następujące domy w Maastricht:
- N.street] 8a, 10a;
- A.street] 16;
- T.street]28c;
- V.street] 57b;
- F.street] 68b.

W odniesieniu do innych domów oskarżonego wymienionych w aktach sprawy, sąd nie był w stanie
uznać, że oskarżony był winny fałszerstwa w momencie nabycia. To
Domy nie zostaną zatem uwzględnione w materiale dowodowym.

3.4 Oświadczenie dowodowe
Sąd uznaje za udowodnione w sposób zgodny z prawem i przekonujący, że oskarżony

Fakt 4
w okresie od 1 kwietnia 2005 r. do 23 kwietnia 2008 r. w gminie Maastricht, kilkakrotnie, przedmiot, który miał być
a mianowicie dochód z wynajmu, którym dysponował, podczas gdy wiedział, że przedmiot ten pochodzi z jakiegokolwiek przestępstwa,
przecież od popełnienia fałszerstwa, o którym mowa w art. 225 kk;

Fakt 5
w dniu 13 sierpnia 2004 r. w gminie Maastricht wniosek o ustanowienie hipoteki, stanowiący pismo mające na celu
służyć jako dowód jakiegokolwiek faktu, ponieważ oskarżony fałszywie stwierdził, że
on, pozwany, wykorzystywałby nieruchomość, której dotyczył ww. wniosek hipoteczny, na własny użytek
w celu wykorzystania tego pisma jako autentycznego i niezafałszowanego lub wykorzystania go przez inne osoby
używać.

Sąd nie uznaje za udowodnione tego, co więcej lub w inny sposób zostało zarzucone. Oskarżony będzie
uniewinniony.

4 Przestępczość
Udowodnione przestępstwo przewiduje następujące przestępstwa:

Fakt 4
pranie pieniędzy, popełnione przy kilku okazjach

Fakt 5
fałszerstwo.

Żadne fakty ani okoliczności nie stały się wiarygodne, aby wykluczyć przestępczość czynów.

Oskarżony podlega karze, ponieważ nie wykazano żadnej okoliczności wyłączającej jego karalność

5 Proces orzekania
5.1 Oskarżenie prokuratora
Oskarżycielka publiczna, na podstawie tego, co uznała za udowodnione, domagała się wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 15 miesięcy, z czego 275 dni w zawieszeniu na okres próby wynoszący 2 lata.
Ponadto prokurator nakazał oskarżonemu wykonanie 240 godzin prac społecznych.
5.2 Stanowisko obrony
Obrońca stanął na stanowisku, że oskarżony powinien zostać uniewinniony od wszystkich zarzucanych mu czynów.
Alternatywnie, obrońca poprosił sąd o wystarczającą karę równą czasowi, który
oskarżony spędził w areszcie tymczasowym.
5.3 Opinia sądu
Przy określaniu kary, która ma zostać nałożona, należy wziąć pod uwagę charakter i wagę tego, co zostało udowodnione.
okoliczności, w jakich przestępstwo zostało popełnione oraz osoba oskarżonego, jako jedno i to samo
z badania w sądzie wynika co innego. Sąd odrzuci wniosek funkcjonariusza
sprawiedliwości, gdyż sąd uniewinni oskarżonego od czynów 1, 2 i 3. Również w odniesieniu do czynu
5 sąd uważa za znacznie mniej udowodnione niż prokurator.
Zdaniem sądu, sankcja inna lub łagodniejsza niż kara
bezwarunkowej kary pozbawienia wolności. Czyniąc to, sąd wziął pod uwagę w szczególności następujące kwestie.

Pozwany, składając (lub sporządzając) fałszywe wnioski o kredyt hipoteczny i akty notarialne, dokonał
udało się nabyć domy na własność, aby zarobić jak najwięcej pieniędzy na ich wynajmie.
zasługują. Oskarżony świadomie i bez skrupułów wprowadzał w błąd instytucje finansowe. Oskarżony również
systematycznie zlecał notariuszom sporządzanie aktów notarialnych z warunkami, o których oskarżony wiedział, że ich nie spełni
przestrzegać. Ponadto oskarżony przyznał się do prania brudnych pieniędzy.
Wiarygodność aktów notarialnych dla celów finansowych i gospodarczych ma oczywiste znaczenie. Proszę zauważyć, że
znaczenie zgodnego z prawdą wypełniania wniosków o kredyt hipoteczny lub ofert dla instytucji finansowych dla
do celów podejmowania decyzji w sprawie przyznawanych kredytów hipotecznych, również wymaga niewiele
wyjaśnienie. Sąd zauważa jednak, że zarówno banki, jak i notariusze mają najwyraźniej bardzo
przyjął łatwą postawę wobec zwykłej osoby o niewyróżniających się dochodach, która w
nabył dużą liczbę nieruchomości w ciągu kilku lat. Wykazano na przykład, że w ciągu kilku
miesięcy w 2004 r. kupił trzy nieruchomości, przy czym akty notarialne zostały sporządzone w tej samej kancelarii notarialnej
jego przeszłości, nie wywołując żadnej krytycznej analizy. Nie zmienia to jednak faktu, że
sąd zarzuca oskarżonemu jego zachowanie i co do zasady wymierza karę pozbawienia wolności
przykazania.
Sąd bierze pod uwagę fakt, że oskarżony nie był wcześniej skazany za przestępstwo
Sąd wziął również pod uwagę wyroki orzeczone w podobnych sprawach oraz
sytuacji osobistej oskarżonego. Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że w stosunku do oskarżonego a
Bezwarunkowa kara pozbawienia wolności powinna zostać orzeczona w wymiarze równym okresowi tymczasowego aresztowania.

6 Wymogi prawne
Decyzja opiera się na sekcjach 57, 225 i 420bis kodeksu karnego.

7 Decyzja
Sąd:

Uniewinnienie
- uniewinnia oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów z pkt 1, 2 i 3;

Oświadczenie dotyczące dowodów
- Uznaje zarzuty za udowodnione, jak opisano powyżej w punkcie 3.4;
- uniewinnia oskarżonego od zarzucanych mu czynów;

Karalność
- Stwierdza, że udowodnione fakty stanowią przestępstwa opisane powyżej w pkt 4;
- orzeka, że oskarżony podlega karze;

Kary
- skazuje oskarżonego na 175 dni pozbawienia wolności;
- ustala, że czas spędzony przez oskarżonego na ponownym przekazaniu sprawy w celu wykonania niniejszego wyroku wynosi
odlicza się przy wykonywaniu orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Niniejszy wyrok został wydany w składzie: I.M. Etman, przewodniczący, M.C.A.E. van Binnebeke i B.G.L. van der Aa,
sędziów, w obecności pana A.P. Jansena, sekretarza, i został ogłoszony na posiedzeniu jawnym w dniu 15 października 2009 r.

Na zewnątrz jest
Pan M.C.A.E. van Binnebeke nie może podpisać niniejszego wyroku

ZAŁĄCZNIK I: Akt oskarżenia

Oskarżony został oskarżony, po zmianie, o

1.

w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 23 kwietnia 2008 r. lub w jego okolicach w gminie Maastricht, w każdym z następujących przypadków
przypadku w Niderlandach, jeden lub więcej razy (za każdym razem) wspólnie i w porozumieniu z inną osobą lub innymi osobami, co najmniej
samodzielnie, celowo wwiezione na terytorium Niderlandów lub z niego wywiezione, o których mowa w art. 1 podsekcja
4 i 5 ustawy o opium, ilości lub co najmniej ilości materiału zawierającego heroinę
(diacetylomorfina)
i/lub
ilości, co najmniej ilości, materiału zawierającego kokainę
i/lub
ilości, co najmniej ilości, materiału zawierającego MDMA
i/lub amfetamina
w jakimkolwiek przypadku (w każdym przypadku) ilości substancji, o której mowa w wykazie I załączonym do tej ustawy;

Tytułem żądania ewentualnego, a przynajmniej w przypadku, gdyby powyższe miało lub nie mogło doprowadzić do wydania nakazu, to:

[współoskarżony 1] i/lub [współoskarżony 7] i/lub [współoskarżony 3] i/lub [współoskarżony 5] i/lub
[współoskarżony 8] i/lub [współoskarżony 4] i/lub [współoskarżony 9] i/lub [współoskarżony 6] i/lub
[współoskarżony 10] i/lub [współoskarżony 2] i/lub co najmniej jeden inny(-e) w okresie 1 stycznia lub w jego okolicach.
Od stycznia 2007 r. do 23 kwietnia 2008 r.
w gminie Maastricht, przynajmniej w Niderlandach, jeden lub więcej razy (za każdym razem)
razem i w powiązaniu z innym lub innymi, lub przynajmniej samodzielnie, celowo wewnątrz i/lub na zewnątrz
terytorium Niderlandów, o którym mowa w art. 1 ust. 4 i 5 ustawy o opium,
co najmniej pewnej ilości materiału zawierającego heroinę (diacetylomorfinę)
i/lub
ilości, co najmniej ilości, materiału zawierającego kokainę
i/lub
ilości lub co najmniej ilości jakiegokolwiek materiału zawierającego MDMA lub amfetaminę
w jakimkolwiek przypadku (w każdym przypadku) ilości substancji, o której mowa w wykazie I załączonym do tej ustawy,
do i/lub w popełnieniu którego(-ych) przestępstwa(-ń) zarzucanego(-ych) oskarżonemu(-ym) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. lub około tego dnia
do dnia 23 kwietnia 2008 r. w gminie Maastricht, przynajmniej w Holandii, kilkakrotnie, co najmniej raz
(za każdym razem) celowo zapewniał możliwość i/lub środki i/lub informacje i/lub celowo pomagał
został, przekazując tym [współoskarżonym 1] i/lub [współoskarżonym 7] i/lub [współoskarżonym 3] i/lub
[współoskarżony 5] i/lub [współoskarżony 8] i/lub [współoskarżony 4] i/lub [współoskarżony 9] i/lub
[współoskarżony 6] i/lub [współoskarżony 10] i/lub [współoskarżony 2] i/lub co najmniej jeden inny(-a) jeden lub więcej
udostępnić pomieszczenia w celu przechowywania wyżej wymienionej substancji lub handlu nią
(i) o których mowa w wykazie I załączonym do tej ustawy;

2.

w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 23 kwietnia 2008 r. lub w jego okolicach w gminie Maastricht, co najmniej w
w okręgu Maastricht i/lub w innych miejscach w Holandii, wspólnie i w powiązaniu z innymi osobami,
co najmniej jeden raz, kilka razy, co najmniej raz (przy każdej okazji) umyślnie sprzedał i/lub dostarczył i/lub udostępnił
i/lub transportował, a w każdym razie celowo posiadał przy sobie, ilość materiału zawierającą
heroina i/lub kokaina i/lub tenamfetamina i/lub MDMA i/lub N-etylo MDA (=MDEA) i/lub amfetamina,
będących heroiną i/lub kokainą i/lub tenamfetaminą i/lub MDMA i/lub N-etylo MDA (=MDEA) i/lub
amfetamina, (w każdym przypadku) a) narkotyk(-i) wymieniony(-e) w wykazie I załączonym do ustawy o opium;

Tytułem żądania ewentualnego, a przynajmniej w przypadku, gdyby powyższe miało lub nie mogło doprowadzić do wydania nakazu, że:

[współoskarżony 1] i/lub [współoskarżony 7] i/lub [współoskarżony 3] i/lub [współoskarżony 5] i/lub
[współoskarżony 8] i/lub [współoskarżony 4] i/lub [współoskarżony 9] i/lub [współoskarżony 6] i/lub

[współoskarżony 10] i/lub [współoskarżony 2] i/lub co najmniej jeden inny(-e) w okresie 1 stycznia lub w jego okolicach.
od stycznia 2007 r. do 23 kwietnia 2008 r. w gminie Maastricht, przynajmniej w okręgu Maastricht i/lub
w innym miejscu w Niderlandach, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami lub inną osobą, co najmniej samodzielnie, kilka razy, co najmniej
jednorazowo (przy każdej okazji) umyślnie sprzedawane i/lub dostarczane i/lub dostarczane i/lub transportowane, w każdym przypadku
posiada/posiadał celowo ilość materiału zawierającego heroinę i/lub kokainę
i/lub tenamfetamina i/lub MDMA i/lub N-etylo MDA (=MDEA) i/lub amfetamina, będąca heroiną i/lub
kokaina i/lub tenamfetamina i/lub MDMA i/lub N-etylo MDA (=MDEA) i/lub amfetamina (każda) (jedna)
narkotyków wymienionych w wykazie I załączonym do ustawy opiumowej,
do i/lub w popełnieniu którego(-ych) przestępstwa(-ń) zarzucanego(-ych) oskarżonemu(-ym) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. lub około tego dnia
do dnia 23 kwietnia 2008 r. w gminie Maastricht, przynajmniej w Holandii, kilkakrotnie, co najmniej raz
(za każdym razem) celowo zapewniał możliwość i/lub środki i/lub informacje i/lub celowo udzielał pomocy
został, przekazując tym [współoskarżonym 1] i/lub [współoskarżonym 7] i/lub [współoskarżonym 3] i/lub
[współoskarżony 5] i/lub [współoskarżony 8] i/lub [współoskarżony 4] i/lub [współoskarżony 9] i/lub
[współoskarżony 6] i/lub [współoskarżony 10] i/lub [współoskarżony 2] i/lub co najmniej jeden inny(-e) jeden lub więcej
udostępnianie pomieszczeń w celu przechowywania lub obrotu wyżej wymienioną substancją
(i) o których mowa w wykazie I załączonym do tej ustawy;

3.

w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 23 kwietnia 2008 r. lub w jego okolicach w gminie Maastricht, w każdym z następujących przypadków
przypadek w okręgu Maastricht i/lub w innym miejscu w Holandii, uczestniczył również w organizacji
a mianowicie spółki osobowej składającej się z szeregu osób fizycznych, w której oprócz niego uczestniczył oskarżony
[współoskarżony 9] i/lub [współoskarżony 2] i/lub [współoskarżony 3] i/lub [współoskarżony 1] i/lub
[współpodejrzany 4] i/lub [współpodejrzany 5] i/lub [współpodejrzany 6] i/lub [współpodejrzany 7] i/lub jeden lub więcej
innej(-ych) organizacji mającej(-ych) na celu popełnianie przestępstw, o których mowa w art. 10 ust. 3, 4 i 4 lit. a) lub art. 10 ust. 4 lit. b), lub
akapit piąty, a mianowicie wielokrotne, co najmniej raz (za każdym razem) poza i/lub na terytorium
Niderlandy, co najmniej (za każdym razem) przygotowanie i/lub przetwarzanie i/lub sprzedaż i/lub
dostarczać i/lub wydawać i/lub przewozić heroinę i/lub kokainę i/lub tenamfetaminę i/lub MDMA i/lub
N etylo-MDA lub amfetamina, w każdym przypadku a) narkotyk(i), o których mowa w wykazie do ustawy o opium
lista I;

4.

w okresie od dnia 1 kwietnia 2005 r. do dnia 23 kwietnia 2008 r., w gminie Maastricht, co najmniej w
Niderlandy, jeden lub więcej razy (przy każdej okazji) wspólnie i w porozumieniu z jedną lub większą liczbą innych osób, co najmniej on,
oskarżony, sam, nabył lub posiadał przedmiot, a mianowicie dochód z wynajmu, podczas gdy on był
wiedział, że przedmiot - natychmiast lub pośrednio - pochodził z jakiegokolwiek przestępstwa, w końcu z importu i / lub
wykonać i/lub z
handel narkotykami, o którym mowa w sekcji 2 na mocy A i/lub B ustawy o opium i/lub popełnienie fałszerstwa w
na piśmie, o którym mowa w sekcji 225 kodeksu karnego;

5.

w okresie od dnia 25 marca 2003 r. do dnia 13 sierpnia 2004 r. lub w jego okolicach w gminie Maastricht
kilkakrotnie, co najmniej raz, (za każdym razem) (a) wniosek(-i) o kredyt hipoteczny i/lub akt(-y) hipoteczny(-e), - (każdy) będący(-e)
podrobił lub przerobił jakikolwiek dokument, który miał być użyty jako dowód jakiegokolwiek faktu, ponieważ
(za każdym razem) fałszywie oświadczał, że jest oskarżonym,
-mieszkanie(a), w przypadku którego(ych) został(y) złożony(e) wyżej wymieniony(e) wniosek(i) o kredyt(y) hipoteczny(e) i/lub
akt(y) hipoteczny(e) związany(e) z, używałby na własny użytek
i/lub
-nie ma zobowiązań finansowych innych niż te, które zadeklarował
i/lub
- cieszył się (pewnym) dochodem,
(za każdym razem) z zamiarem wykorzystania tego pisma (pism) jako autentycznych i niezafałszowanych lub przez inne osoby w celu
proszę używać.

Oskarżeni w tej sprawie są wspierani przez: