TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI W MAASTRICHT
Sektor prawa karnego
Numer oskarżenia: 03/550823-09
Numer odwołania: 10/468
Postanowienie Sądu Rejonowego w Maastricht, jednego sędziego w sprawach karnych, w sprawie sprzeciwu na podstawie sekcji 7 ustawy o badaniu DNA osób skazanych z dnia...:
(pozwany), urodzony w (miejsce urodzenia) w dniu (data urodzenia) 1995 r.
(Pozwana) wskazała adres do doręczeń w niniejszej sprawie w Maastricht, w biurze swojego obrońcy, pana S. Weeninga.
1. Przebieg postępowania
Zawiadomienie o odwołaniu wpłynęło do sekretariatu sądu w dniu 21 lipca 2010 roku. (Pozwany) został wezwany do stawienia się na rozprawie w dniu 5 listopada 2010 roku. W tym dniu sąd przesłuchał (oskarżonego), obrońcę (oskarżonego) pana Weeninga oraz oskarżyciela publicznego. Wyrok został wydany w dniu dzisiejszym.
2. Fakty
Wyrokiem z dnia 11 marca 2010 r. (oskarżony) został skazany przez sąd dla nieletnich w Maastricht na prace społeczne w wymiarze 40 godzin lub, alternatywnie, na karę 20 dni pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby wynoszący dwa lata za otwarte popełnianie aktów przemocy wobec osób w związku.
Na polecenie prokuratora w Maastricht, materiał komórkowy został pobrany od (pozwanej) w dniu 7 lipca 2010 r. w celu określenia i przetworzenia jej profilu DNA w krajowym banku DNA.
3. Treść sprzeciwu
Sprzeciw dotyczy określenia i przetwarzania profilu DNA (podejrzanego) w krajowym banku DNA.
4. Ocena
4.1. Sąd jest właściwy do rozpoznania niniejszego wniosku, który został złożony w terminie, ponieważ wyrok skazujący (oskarżonego) prowadzący do pobrania materiału komórkowego został wydany przez ten sąd w pierwszej instancji.
4.2. Adwokat powołuje się na klauzulę wyjątkową zawartą w art. 2 ust. 1 lit. b) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Ustawa o badaniach DNA osób skazanych, zwana dalej Ustawą, i stanowi, że ustalanie i
przetwarzanie profilu DNA, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności towarzyszące przestępstwu
został popełniony, niewielki wyrok nałożony przez sąd dziecięcy i brak
ryzyko recydywy, nie jest zgodne z sensem i celem ustawy.
Na tej podstawie (pozwany) uważa, że jej sprzeciw powinien zostać uwzględniony i że sąd powinien nakazać, aby jej materiał komórkowy pobrany w dniu 7 lipca 2010 r. był
zniszczone.
4.3. Oskarżyciel publiczny wypowiedział się w przedmiocie niniejszej apelacji pod adresem
w formie pisemnej, której treść stanowi załącznik do niniejszej decyzji i która jest następująca
należy uznać za interkalowane.
4.4.1. Zgodnie z art. 2 ustawy, materiał komórkowy pobiera się od osoby skazanej i ustala jej profil DNA na polecenie prokuratora sądu, który wydał wyrok w pierwszej instancji. Zgodnie z tym artykułem wymagane jest, aby było to skazanie za przestępstwo określone w art. 67 § 1 k.k. Ponieważ (oskarżony) został skazany za naruszenie art. 141 kodeksu karnego, a przepis ten jest objęty art. 67 ust. 1 lit. a) kodeksu postępowania karnego, można przyjąć, że (oskarżony) jest objęty zakresem art. 2 ustawy.
4.4.2. Kwestią sporną jest to, czy (pozwany) może skutecznie powoływać się na klauzulę wyjątkową z
może powołać się na sekcję 2 ustawy, a mianowicie, czy uzasadnione jest założenie, że ustalenie
i przetwarzanie profilu DNA, biorąc pod uwagę charakter przestępstwa lub szczególny charakter przestępstwa.
okoliczności, w jakich przestępstwo zostało popełnione, nie będą mogły mieć znaczenia dla
zapobieganie, wykrywanie, ściganie i sądzenie przestępstw związanych z
skazany.
Zgodnie z historią legislacyjną kryterium "charakteru przestępstwa" odnosi się do przestępstw, w przypadku których testy DNA nie mogą przyczynić się do wykrycia. W tym przypadku tak nie jest. Kryterium "szczególnych okoliczności popełnienia przestępstwa" odnosi się do osoby skazanego. Ponieważ (oskarżony) nie kontaktował się wcześniej z policją i/lub organami sądowymi, dalsza ingerencja Rady ds. Opieki i Ochrony Dzieci nie jest wskazana, zgodnie z raportem rady z dnia 14 stycznia 2010 r., a (oskarżony) nie kontaktował się ponownie z policją i/lub organami sądowymi po udowodnionym przestępstwie, przy czym sąd wziął również pod uwagę, że (oskarżony) oświadczył na rozprawie, że nie ma już żadnych problemów w szkole, co znajduje potwierdzenie w raporcie rady, który podkreśla jednorazowy charakter wykolejenia (oskarżonego), sąd jest zdania, że w tym przypadku istnieją szczególne okoliczności, które uzasadniają powołanie się na klauzulę wyjątkową.
4.4.3. Odwołanie powinno zostać uwzględnione, a sąd nakaże funkcjonariuszowi
proszę nakazać wymiarowi sprawiedliwości natychmiastowe zniszczenie materiału komórkowego podejrzanego.
5. Decyzja
Uznaje sprzeciw za zasadny i nakazuje oskarżycielowi publicznemu zapewnienie natychmiastowego zniszczenia materiału komórkowego (oskarżonego).
Niniejsze orzeczenie zostało wydane przez R.P.J. Quaedackersa, sędziego, w obecności L. Berkersa, sekretarza, przy drzwiach zamkniętych w dniu 19 listopada 2010 r.
Maastricht – Ruim twintig jaar verzamelde, maakte en verspreidde een 59-jarige man uit Maastricht volgens justitie op grote schaal kinderporno.
De Hoge Raad volgt E.E.W.J. Maessen in zijn cassatiemiddel dat klaagt over de bewezenverklaring van het tenlastegelegde medeplegen van witwassen.
De Hoge Raad volgt mr. E.E.W.J. Maessen in zijn cassatiemiddel dat klaagt dat het hof heeft bevolen dat de gestelde
De Hoge Raad heeft mr. E.E.W.J. Maessen gevolg in zijn cassatiemiddel dat klaagt over het oordeel van het hof dat
Maastricht – De politie heeft zondagavond een aanhouding verricht na een conflict aan de Banruwe, waarbij geschoten is met een
Twee Syriërs zijn op 26 mei in Eindhoven en Maassluis aangehouden. Ze worden verdacht van betrokkenheid bij de terroristische organisatie
Meers – Het omvangrijke drugsonderzoek naar Gino P. (45) uit Meers heeft ‘honderden onschuldige slachtoffers’ gemaakt. Dat stelt de hoofdverdachte,
De rechtbank heeft Heerlenaar Frans C. en Pascal T. uit Landgraaf veroordeeld tot celstraffen van acht jaar, en zes jaar
