NL 
EN 
DE 
FR 
PL 
ES 
IT 
PT 
De beste strafrechtadvocaat bezwaar DNA afname.
2. Advocaat strafrecht voor bezwaar DNA afname.
bezwaarschrift dna afname
bezwaar maken tegen dna afname
bezwaar tegen opname van databank
toevoeging bezwaar dna
Wanneer kan bij een veroordeelde DNA worden afgenomen?
De afname van DNA-celmateriaal na een strafrechtelijke veroordeling is geregeld in de Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden. In deze wet wordt bepaald dat DNA-materiaal kan worden afgenomen bij personen die voor bepaalde misdrijven zijn veroordeeld tot een straf of maatregel. Wanneer u in een strafzaak bent vrijgesproken of ontslagen van alle rechtsvervolging zonder oplegging van een maatregel, kan dus geen DNA-materiaal worden afgenomen. Evenmin kan DNA afname plaatsvinden in het geval dat u slechts een geldboete opgelegd heeft gekregen. Wanneer u bent veroordeeld tot het verrichten van een taakstraf, is afname van DNA wel mogelijk. Ook als u de taakstraf via een strafbeschikking van het OM opgelegd heeft gekregen. Dat is weer niet het geval als u een taakstraf moet uitvoeren na een schikking met het OM. DNA afname kan ten slotte ook bij minderjarigen plaatsvinden.
Voor welke strafbare feiten geldt de Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden?
De volgende vraag is bij welke misdrijven de afname van DNA-materiaal na veroordeling mogelijk is. In principe moet het dan gaan om misdrijven waarop volgens de wet een maximumgevangenisstraf van vier jaar of meer staat. Het gaat dan dus niet om de straf die u daadwerkelijk opgelegd heeft gekregen, maar om de maximale straf die u volgens de wet had kunnen krijgen. Daarnaast worden in de wet nog een aantal misdrijven genoemd die een maximumstraf van minder dan vier jaar gevangenisstraf kennen, maar waarbij de afname van DNA-materiaal toch mogelijk is. Het gaat dan bijvoorbeeld om vernieling, bedreiging, witwassen en het telen van hennep. Ook bij bepaalde minder ernstige misdrijven kan dus DNA-celmateriaal worden afgenomen.
Moet u in de hiervoor genoemde gevallen altijd DNA afstaan?
Indien aan de hiervoor genoemde voorwaarden is voldaan, is het OM in beginsel verplicht om het bevel te geven om DNA bij u af te nemen. Dit uitgangspunt kent slechts twee uitzonderingen. Allereerst hoeft u geen DNA-materiaal af te staan als uw DNA-profiel al bekend is in de DNA-databank. In de tweede plaats is de afname van DNA niet nodig als het niet aannemelijk is dat uw DNA-profiel van betekenis kan zijn bij de opsporing van andere strafbare feiten. Daarbij wordt gekeken naar het door u gepleegde misdrijf en de omstandigheden waaronder u het heeft begaan. Het ligt bijvoorbeeld niet voor de hand om DNA-materiaal af te nemen als u zich schuldig heeft gemaakt aan economische delicten, aangezien die feiten niet aan de hand van DNA-materiaal kunnen worden opgespoord.
Moet u ook DNA afstaan als u in hoger beroep gaat?
De vraag of u hoger beroep heeft ingesteld tegen uw veroordeling is voor de afname van DNA niet relevant. Ook als het hoger beroep in uw zaak nog loopt, kan er DNA-materiaal bij u worden afgenomen.
Bent u verplicht om aan de afname van DNA-materiaal mee te werken?
Hoe gaat de DNA afname in zijn werk?
Wanneer u na uw veroordeling DNA moet afstaan, zult u daar per brief door de Officier van Justitie van op de hoogte worden gesteld. Gedetineerden kunnen DNA afstaan in de gevangenis. Indien u niet gedetineerd bent, zult u een uitnodiging krijgen om op het politiebureau te verschijnen.
De afname van DNA vindt bij voorkeur plaats door middel van de afname van wangslijmvlies met een wattenstaafje. Wanneer de afname van wangslijmvlies wegens medische redenen geen geschikt celmateriaal kan opleveren, wordt bloed afgenomen of worden haren afgenomen. Deze methoden worden vaak ook toegepast als u weigert mee te werken aan de afname. De afname van wangslijmvlies is onder dwang namelijk niet goed mogelijk.
In de meeste gevallen wordt het DNA door een politieagent afgenomen. U heeft echter het recht om het celmateriaal door een arts of verpleegkundige te laten afnemen. Indien u hierom verzoekt, kan dat niet worden geweigerd.
Wat gebeurt er na de afname met uw DNA-materiaal?
Aan de hand van het DNA-materiaal dat bij u wordt afgenomen, wordt een DNA-profiel bepaald. Dit profiel wordt verwerkt in de DNA-databank. Deze DNA-databank wordt geraadpleegd bij de opsporing van strafbare feiten. Wanneer op een plaats delict DNA-materiaal wordt aangetroffen, wordt bekeken of er een match is met een DNA-profiel dat verwerkt is in de DNA-databank.
Het DNA-profiel dat in de databank is opgenomen, wordt na het verloop van een bepaalde periode vernietigd. De precieze omvang van deze periode is afhankelijk van het misdrijf waarvoor u veroordeeld bent, de straf die u opgelegd heeft gekregen en uw strafblad. Als u een feit heeft gepleegd waarop een maximumstraf van zes jaar of meer staat, wordt het DNA-profiel na dertig jaar vernietigd. In alle andere gevallen wordt het DNA-profiel maximaal twintig jaar bewaard. Indien u in hoger beroep alsnog wordt vrijgesproken, moet het DNA-profiel onmiddellijk vernietigd worden.
Wat kunt u doen tegen de afname van DNA?
Hoewel u niet kunt voorkomen om DNA af te moeten staan, kunt u binnen veertien dagen na de DNA afname bezwaar aantekenen tegen de opname van het DNA-profiel in de DNA-databank. Het bezwaarschrift moet worden ingediend bij de rechtbank waardoor u in eerste aanleg veroordeeld bent. Indien dit bezwaar slaagt, moet het afgenomen DNA-materiaal alsnog worden vernietigd.
Waarom is het verstandig een advocaat in te schakelen bij een bezwaarprocedure?
Het is verstandig om een gespecialiseerd strafrechtadvocaat in te schakelen als u een bezwaarschrift wilt indienen tegen de opname van uw DNA-profiel in de DNA-databank. Een advocaat kan namelijk voor u beoordelen of aan de voorwaarden voor afname van DNA is voldaan. Op het moment dat de rechter het niet eens is met uw bezwaar, staat daar geen hoger beroep tegen open. Het is dus belangrijk dat u de kans die u heeft goed benut.
Uit een onderzoek van de procureur-generaal bij de Hoge Raad blijkt dat het OM in de praktijk in méér gevallen het bevel geeft om DNA af te nemen dan de wetgever bedoeld heeft. Er worden op jaarbasis 22.000 tot 25.000 bevelen afname DNA afgegeven. Het gaat daarbij vaak ook om feiten die niet kunnen worden opgespoord door middel van DNA-onderzoek. Dat is niet in overeenstemming met de eisen die de wet stelt. In die gevallen wordt een ongerechtvaardigde inbreuk op de privacy gemaakt. Het is verstandig om een advocaat voor u te laten beoordelen of dit ook bij u het geval is.